Over mij

…zijn sterke armen en het flitsen van de messen wist ik al vroeg: dit wil ik ook!

DNA
Vlees zit in mijn DNA. Als zoon en kleinzoon van een slager en slachter loopt vlees als een bloedlijn door onze familiehistorie. Ik weet nog goed dat ik als kind door de slachtplaats van mijn vader liep. Ik zag met hoeveel liefde en respect hij met de dieren aan het werk was. Gefascineerd door de aanblik van de hangende karkassen, zijn sterke armen en het flitsen van de messen wist ik al vroeg: dit wil ik ook!

Mijn vader zag dat heel anders en vond dat ik op school moest blijven om een minder zwaar vak te leren. Na lang aandringen mocht ik op mijn 17e voor het eerst mee naar de slachterij. Ik kreeg het smerigste baantje dat er was: koeienpensen legen. Hij hoopte dat ik, terwijl ik tot mijn enkels in de halfverteerde stront stond, het na een dag zat zou zijn. Het stonk verschrikkelijk en ik ging bijna over mijn nek, toch voelde ik dat dit mijn roeping was. Met vijftig gulden in mijn zak voor vijftig pensen was mijn vuurdoop daar bij De Wilde en Couperus in Burgwerd. De liefde voor het vak zou nooit meer verdwijnen.

Van pensenleger tot volwaardig slager.
Vaak keek ik jaloers naar de echte slachters die met een paar ferme messneden een koe konden afhuiden en bouten razendsnel konden uitbenen. Na lang oefenen had ik die slag ook te pakken en kon ik mee met de grote jongens. Vijf jaar later begon ik aan de slagersvakschool. Via de dorpsslager in Makkum waar ik talloze karbonaadjes hakte en met kerst duizenden rollades maakte, groeide ik door in het vak. Uiteindelijk werd ik op mijn 27ste de jongste chefslager van de MIRO in heel Nederland.

Een plek waar nog rundvlees te vinden is van een zeldzaam hoog niveau.

Ierland
Het land waar mijn hart sneller van gaat kloppen! Via een leidinggevende functie bij Brada’s Vleeschbedrijf in Leeuwarden kwam ik in Ierland terecht.

Als directeur bij Fair Oak Foods ontdekte ik de geheime plekken van mijn nieuwe vleesland. Een land waar koeien nog echt buiten lopen in een oase van groene heuvels en zilt gras. Een plek waar nog rundvlees te vinden is van een zeldzaam hoog niveau.

Ik ontdekte niet alleen de kleinschalige en ambachtelijke slachterijen, ik ontdekte vooral de mensen. Betrouwbare mensen met verstand van goed en eerlijk vlees.

Agentschap in vlees
Na mijn omzwervingen in het vak heb ik nu nog maar een missie. Ik wil mensen laten genieten van het beste rund- en kalfsvlees dat er is.

Met mijn agentschap ben ik de verbindende partij tussen de slachterij, de slagerijen en de horeca. Voor het beste kalfsvlees ga ik naar Duitsland en voor het beste rundvlees moet je nog altijd in Ierland zijn. Als ik de vreugde zie van een kok die een heerlijk stuk vlees serveert aan zijn klant dan word ik daar intens gelukkig van. Net zo blij als dat driejarig mannetje dat door de slachterij liep en verwonderd opkeek naar zijn vader.

3 Generaties Slagersvakdiploma